Από μικρή ηλικία είχα μια σχέση αγάπης και στοργής με τα ταξίδια. Σε χρόνο ρεκόρ συγκέντρωνα δύο ρούχα και ήμουν στην πόρτα έτοιμη να δω, να γνωρίσω και κυρίως να ανακαλύψω καινούργιους τόπους και καινούργιες καταστάσεις. Με την ελπίδα πως θα ζήσω από κοντά λίγα από τα θαύματα, θα γευτώ την ιδιαίτερη κουζίνα και φυσικά θα ακούσω καινούργιες μελωδίες. Θα επισκεφθώ αρχαιολογικούς χώρους και θα "πάρω" λίγα μυστικά. Δεν διακατέχομαι από την αγωνία να αγοράσω και να συμπληρώσω με καινούργιες γκαρνταρόμπες τα ήδη φορτωμένα ντουλάπια μου. Αν θα προκύψει, καλώς, ειδάλλως τα ψώνια δεν αποτέλεσαν ποτέ το κίνητρό μου για να επισκεφθώ μια ξένη χώρα. Από τα 17 μου, ο πατέρας μου μου επέτρεψε να κάνω πολυήμερα ταξίδια και στα 20 μου πήγα τρεις εβδομάδες στη Δρέσδη. Ταξίδεψα με το τρένο μόνη μου και μάλιστα έκοψα και δύο ημέρες στη Λειψία. Στα 23 πρωτοείδα την Ελλάδα και στα 25 πλέον είχα αλωνίσει όλη τη Ρουμανία. Στα 27 μου πήγα πρώτη φορά στο Παρίσι και από τότε και μέχρι σήμερα παραμένει η αγαπημένη μου πόλη και την επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο. Σιγά-σιγά μεγάλωσα και φυσικά μεγάλωσαν και οι αποστάσεις που έπαιρνα από την Ελλάδα για τα ταξίδια μου. Το αποτέλεσμα είναι ότι στην Ευρώπη έχουν μείνει τρεις - τέσσερις χώρες που δεν έχω επισκεφθεί και έχω φθάσει σε σχεδόν όλες τις ηπείρους στον κόσμο. Ακόμη διψάω να γνωρίσω καινούργιους πολιτισμούς και να δω καινούργιους λαούς με την παράδοση και την ιστορία τους.
Ταξιδιώτης ή τουρίστας; Τι είναι πιο σωστό για κάποιον που έχει την περιπέτεια στο αίμα του; Όλοι κάνουν ταξίδια. Εντός ή εκτός μιας επικράτειας. Με ή χωρίς αποσκευές. Με ή χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Οι ταξιδιώτες πριν ξεκινήσουν ψάχνονται, φθάνοντας επιλέγουν και κυρίως ακολουθούν κάποιες αόρατες γραμμές "ψυχαγωγίας" στους προορισμούς τους. Φεύγοντας παίρνουν μαζί τους αξέχαστες αναμνήσεις. Αυτή είναι η ομορφιά ενός ταξιδιού! Πολιτισμός, ιστορία, οικονομικούς και κυρίως σωματικούς κόπους που καταβάλλουν στα ταξίδια τους. Δίπλα τους υπάρχουν οι τουρίστες. Αυτοί κάνουν μόνο τουρισμό. Ο τουρισμός είναι ένας πολύ διαδεδομένος τρόπος ψυχαγωγίας, ειδικά στον δυτικό κόσμο, ενώ παράλληλα αποτελεί πολύ μεγάλη βιομηχανία και σημαντικότατη πηγή εσόδων για παραδοσιακά τουριστικές χώρες, όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα. Πρόσφατα, χάρη στη μεγάλη μείωση του κόστους ταξιδιού και της πτώσης του τείχους, υπάρχουν ανερχόμενοι τουριστικοί προορισμοί, όπως η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Κροατία, η Τουρκία, η Αίγυπτος, που προσελκύουν κάθε χρόνο και περισσότερο τουρισμό [θρησκευτικό, παραδοσιακό, ιστορικό, θεραπευτικό (ιαματικό)] με όπλο τις χαμηλές τιμές και την καλή εξυπηρέτηση. Ήρθαν, είδαν και απήλθαν χωρίς να συγκρατήσουν στο μυαλό τους κάτι από τον τόπο, αλλά μόνο για τον σκοπό. Αυτοί που συμπληρώνουν στον προσωπικό τους χάρτη την καινούργια "κατάκτησή" τους, αλλά σε λίγες ημέρες δεν θυμούνται παρά μόνο αυτά που απέκτησαν (αγόρασαν) και σχεδόν τίποτε από αυτά που είδαν την ιστορία και την παράδοση, το χρώμα και τη μουσική της χώρας που επισκέφτηκαν.
Αυτά σκέφτομαι όταν βλέπω στο facebook πολλές φωτογραφίες χωρίς σχόλιο. Όταν θυμάμαι ότι πάντα στις παρέες των ομαδικών ταξιδιών μερικοί αναλώνονται με φωτογραφίες συνέχεια, δίχως να χαρούν αυτά που βλέπαμε. Ούτε να ακούσουν, ούτε να νιώσουν την ιδιαίτερη μυρωδιά των ταξιδιών. Μετά, στα σπίτια τους, θα βλέπουν χωρίς να θυμηθούν τι έκαναν εκείνη τη στιγμή και πώς γνώρισαν την καινούργια χώρα. Φωτογραφίες μπορείς να δεις και στο σπίτι σου, χωρίς να κουνηθείς από το σκαμνί σου, αλλά πότε θα νιώσεις τη μαγεία του πραγματικού ταξιδιού;